Οργίστηκα πολύ με την αντιμετώπιση που υπέστη ο θεατρικός συγγραφέας Μάνος Λαμπράκης από τα γουρούνια των ΜΑΤ στις 29 του μήνα Ιουνίου, εκεί που το κράτος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Η στολή μεταμορφώνει κυριολεκτικά τον ψυχισμό σε κάτι διαφορετικό, νέο, δίνοντάς του μια υπόσταση που είναι κατάλληλη για να βγάλει ο σκοτενός εαυτός όλα του τα ένστικτα κι τον ενσαρκωμένο βόρβορο που περιμένει υπομονετικά στις Επάλξεις.
Ακολουθεί η επιστολή του κ. Λαμπράκη προς την πολιτική ηγεσία:
«Βιαστή μου Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Βιαστή μου Πρωθυπουργέ της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Βιαστή μου Υπουργέ Προστασίας του Πολίτη,
Σήμερα το πρωί γύρω στις 11.30, καθώς κατευθυνόμουν με έναν φίλο μου προς τη διασταύρωση των οδών Ριζάρη και Βασ. Κωνσταντίνου ομάδα της ΕΛ.ΑΣ μας διέταξε προς προληπτικό έλεγχο της τσάντας ώμου που κρατούσα και σωματικό έλεγχο στον φίλο μου.
Η τσάντα μου ανοίχτηκε παρουσία 10 περίπου μελών των ΜΑΤ.
Μέσα της βρέθηκαν ένα αντίτυπο ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη, το οποίο σκίστηκε από τα όργανα έννομης τάξης επιτόπου, ένα μπουκάλι Malox με το οποίο με περιέλουσαν, μια χάρτινη μάσκα αγορασμένη από φαρμακείο κι ένα μπουκάλι νερό.
Ανάμεσα στα αντικείμενά μου υπήρχαν στυλό, κάποια φυλλάδια από γερμανικές θεατρικές παραστάσεις του Βερολίνου που είχαν ξεμείνει από πρόσφατο ταξίδι(ανάμεσα τους φυλλάδιο από την παράσταση του Berliner Ensemble με τίτλο Freedom and Democracy I Hate you το οποίο επίσης σκίστηκε επιτόπου) αλλά και ένας διαφημιστικός σελιδοδείκτης από gay βιβλιοπωλείο του Βερολίνου ο οποιός έγινε αντικείμενο έντονου χλευασμού και αντιδικίας ανάμεσα στους 10 αστυνομικούς που με «εξέταζαν».
Κατά τη διάρκεια του κλήρου για το περιεχόμενο της τσάντας μου, ο πιο αφοσιωμένος εργάτης της ομάδας χώνοντας στην κυριολεξία ένα γκλόμπ πάνω από το παντελόνι μου, στον πρωκτό μου με ρωτούσε τι ομάδα είμαι στο ποδόσφαιρο.
Μεταφέρθηκα με περιπολικό στον 11ο όροφο της ΓΑΔΑ για εξακρίβωση προσωπικών στοιχείων σ’ ένα τμήμα με επιγραφή «ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΖΩΗΣ» όπου μετά από μια ώρα αφέθηκα ελεύθερος. Η συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων στην ΓΑΔΑ αλλά και στο περιπολικό ήταν παραπάνω από φιλική και άψογη.
Δεν υπέγραψα κανένα έγγραφο προσαγωγής κι ούτε έλαβα γνώση των σχετικών εγγράφων που συμπληρώθηκαν.
Οδηγούμενος πια ελεύθερος στην Λεωφ. Αλεξάνδρας έλειπε μέσα από την τσάντα μου ο χρυσός βαφτιστικός μου σταυρός και 20 ευρώ.
Θα ζητήσω την αρωγή παντός δικαστηρίου εντός και εκτός της Ελληνικής Δημοκρατίας για τον εντοπισμό και την δίκαιη τιμωρία των βιαστών μου, των ηθικών αυτουργών του βιασμού μου αλλά και του βανδαλισμού των ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη.
Μετά ταπεινοτάτης τιμής,
Ταπεινωμένος και βιασμένος»
Μάνος Λαμπράκης
Θεατρικός Συγγραφέας
Κι ο «διάλογος» μεταξύ των ΜΑΤ και του κ. Λαμπράκη:
- Τί είναι αυτό εδώ;
- Χειρουργική μάσκα
- Τί την θες; (ειρωνικά)
- Για να αναπνέω καλύτερα από τα χημικά που πέφτουν στην πλατεία Συντάγματος
- Ποιός τα ρίχνει τα χημικά;
- Δεν βλέπετε στην τηλεόραση ποιος τα ρίχνει τα χημικά;
- Έλα ρε μαλάκα που δείχνει η τηλεόραση ποιος τα ρίχνει…
- Aυτό στο σπρέυ τί είναι;
- Μalox για το στομάχι.
- Ναι…ε… (ειρωνικά)
- Σιγά που είναι για το στομάχι. Και γιατί το έχεις εδώ μέσα;
- Προστατεύει τα μάτια από τις αναθυμιάσεις.
- Ποιός σου τις λέει ρε αυτές τις μαλακίες;
- Οι γιατροί μας τα λένε στην πλατεία
- Θες να στο αδειάσω πάνω στη μούρη ρε βρωμιάρη;
(το ανοίγει και το αδειάζει πάνω στο χώμα του αλσιλίου)
Βρίσκει μετά σε διάφορες θήκες προγράμματα από θεατρικές παραστάσεις του Βερολίνου κι ένα βιβλίο με ποιήματα του Σεφέρη.
- Τί τα θες αυτά στην τσάντα, τί είναι;
- Τα διαβάζουμε εκεί που καθόμαστε στο Σύνταγμα. Είμαι συγγραφέας.
- Αυτές τις μαλακίες; Εσύ είσαι συγγραφέας; (γελάει ειρωνικά)
Βρίσκει έναν σελιδοδείκτη από το gay βιβλιοπωλείο Brunos στο Βερολίνο.
Το υψώνει ψηλά και φωνάζει στους απέναντι συναδέρφους του.
- Αγόρια (τραβάει τη φωνή του) δείτε εδώ τι έχουμε. Αδερφή !
Έρχονται 3-4 αστυνομικοί από το απέναντι πεζοδρόμιο.
Στον ένα, τον πιο γυμνασμένο, δίνει τον σελιδοδείκτη:
- Ρε…(όνομα αστυνομικού) αυτό είναι για σένα που έχεις καιρό πολύ να γαμησεις…
Ένας από τους συγκεντρωμένους αστυνομικούς μόλις με βλέπει λέει:
- Ρε αυτή είναι γνωστή φάτσα. Σε ξέρω εσένα. Σε βλέπω ρε βρωμιάρη κάτω στο Σύνταγμα εκεί μπροστά στη Βουλή κάθε μέρα.
- Εμένα;
- Ναι, εσένα ρε πούστη.
Τότε από πίσω μου αισθάνομαι στον πρωκτό μου, πάνω από το παντελόνι να με ακουμπάει με δύναμη κάτι και κάποιον από πίσω μου να φωνάζει:
- ρε πουστάρα τι ομάδα είσαι στο ποδόσφαιρο;
- Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο, είμαι συγγραφέας…
Παράλληλα ένας άλλος αστυνομικός κρατάει σε ένα πρόχειρο χαρτί τα στοιχεία μου κι ο αστυνομικός που με έχει συλλάβει από την αρχή όταν τον ρωτάει κάποιος «τι έχουμε εδώ συνάδερφε» απαντάει:
- προσαγωγή και σύλληψη πούστη!
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η στολή εκτός από την εξουσία που ενδύεται, πειραματίζεται πολύ με την σεξιστική φύση κι την λαχτάρα του θεριού που λέγεται άνθρωπος να υποτάξει το αντικείμενο που συλλαμβάνει για να το χρησιμοποιήσει όπως αυτό θέλει κι φαντασιώνεται, σε ενεργητικό ή παθητικό σαρκίο. Με το ανωτέρω περιστατικό ούτε να φανταστώ θέλω τους βασανισμούς και την χλεύη που υφίστανται οι όποιοι κρατούμενοι στα όποια κελιά της προσωρινής κράτησης εν ονόματι της δικαιοσύνης κι του σωφρονισμού.
Προσωπικά δεν δίνω δεκάρα για τους όποιους νεκρούς μπάτσους. Ο νόμος της ανταπόδοσης (το κάρμα) υπάρχει κι ισχύει. Σε καθημερινή βάση.
Αναρτήσεις
