Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Οι Τραπεζοναζί ετοιμάζουν ολική κατάσχεση της Ελλάδος

Μάλλον ΔΕΝ το κατάλαβε αυτό, πολύς κόσμος, όταν το φωνάζαμε την 1η Μαϊου: Αντίσταση ΤΩΡΑ στο Συμβόλαιο Ξεπουλήματος της χώρας που …”το δάνειο το εγγυάται με τις κινητές και ακίνητες αξίες που διαθέτει εντός και εκτός της επικράτειάς της…”Ας ξαναδούμε λοιπόν πιο καθαρά, υπό το φως στοιχείων και νέων όρων, ποιό βρώμικο παιγνίδι παίζεται αυτή την περίοδο, σε βάρος μίας χώρας… για την οποία οι περισσότεροι (διεθνείς και ντόπιοι) σοβαροί αναλυτές προβλέπουν χρεωκοπία (έτσι κι αλλιώς) στο άμεσο μέλλον, αλλά -παραδόξως- τα “μέτρα” παρουσιάζονται στα ΜΜΕ λες και γλύτωσαν (ή θα γλυτώσουν) τη χώρα από τη χρεωκοπία.

Ηδη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσφεύγει το ίδιο στην απάτη για την οποία αυτοκατηγούνται κατά καιρούς οι ‘Ελληνες αρμόδιοι. Παραποίησε τα στοιχεία του πληθωρισμού, όπως αποκάλυψε ο Κώστας Τσουπαρόπουλος στον Κ.τ.Ε. για να αποδείξει ότι το πρόγραμμα είναι βιώσιμο. Προσέξτε βιώσιμο όχι ως προς την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά βιώσιμο ως προς την προοπτική μείωσης του χρέους. Ως αποτέλεσμα των μέτρων, το χρέος θα αυξηθεί.


Οικονομικό πρόγραμμα χρεωκοπίας, όχι σωτηρίας.‘Ετσι φτάνουμε στον επόμενο παραλογισμό: ένα πρόγραμμα που συντάχθηκε για να αποφύγουμε τη χρεωκοπία μας οδηγεί στη χρεωκοπία! Γιατί όμως αφού εκεί οδηγούν τα πράγματα, δεν μας αφήνουν να χρεωκοπήσουμε τώρα; Για να γίνει η χρεωκοπία με τους δικούς τους και όχι με τους δικούς μας όρους. Για να αγοράσουν ότι αξίζει στην Ελλάδα και να διασφαλίσουν όσο μπορούν τις τράπεζές τους. Η κυβέρνηση ήδη προσέλαβε τη γαλλική Λαζάρ για την αναδιάρθωση του χρέους…


* Ο χρόνος δεν δουλεύει για μας. Δουλεύει όμως για τους δανειστές μας, δηλαδή για την τρόϊκα των αφεντάδων της χούντας που μας κυβερνά, η οποία κατοχυρώνει τώρα… τα ΔΙΚΑ τους συμφέροντα. Ειδικά προνόμια που καθιστούν απαγορευτική κάθε σκέψη της ελληνικής κυβέρνησης για στάση πληρωμών και επιβολή νέων όρων εξυπηρέτησης του χρέους παρέχει στην «τρόικα» η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο: η αλληλεγγύη του ΔΝΤ και των κρατών της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, με τη χορήγηση του δανείου των 110 δις. ευρώ, εκδηλώνεται υπό τον όρο, ότι θα έχουν το δικαίωμα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας σε κάθε περίπτωση αθέτησης πληρωμών από την Ελλάδα. Ουσιαστικά, το Δημόσιο παίρνει ένα δάνειο, το οποίο θα δεσμεύει το ελληνικό κράτος όπως περίπου δεσμεύεται ένας ιδιώτης, όταν λαμβάνει δάνειο από μια τράπεζα: αν δεν εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να ζητήσει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, για να εξοφληθεί το χρέος. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ, αλλά με έναν ακόμη χειρότερο όρο: η διαδικασία κατασχέσεων δημόσιας περιουσίας μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμη και αν η Ελλάδα φανεί ασυνεπής στις πληρωμές της σε ιδιώτες πιστωτές και όχι προς τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ.





Με τον τρόπο αυτό, το διεθνές σύστημα «έδεσε» την Ελλάδα, ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει το δρόμο της Ρωσίας ή της Αργεντινής, λέγοντας πολύ απλά «δεν πληρώνω» και επιδιώκοντας να εκβιάσει μια ευνοϊκότερη συμφωνία εξυπηρέτησης του χρέους. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα», κάθε τέτοια προσπάθεια θα οδηγεί σε διαδικασίες κατάσχεσης κρατικών ακινήτων, μετοχών, ή άλλων περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων. Ο όρος που «δαγκώνει» κρύβεται στο άρθρο 14, με τον τίτλο «Εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία». Εκεί ορίζεται, ότι:





1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.





2. Οι συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει σχετικά με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.





3. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.





4. Οι Δανειστές μπορεί να εκτελέσουν ή να επιδιώξουν να εκτελέσουν οποιαδήποτε απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ορίζεται στην παρούσα ή άλλα δικαιώματα κατά του Δανειολήπτη στα δικαστήρια της χώρας του Δανειολήπτη.





5. Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.





Ουσιαστικά, δηλαδή, αν το Δημόσιο αθετήσει υποχρεώσεις του έναντι των πιστωτών, αυτοί θα μπορούν να εκδώσουν, με βάση το αγγλικό δίκαιο, μια διεθνή «διαταγή πληρωμής», προσφεύγοντας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στη συνέχεια, με την απόφαση αυτή θα μπορούν να επιβάλλουν στα ελληνικά δικαστήρια την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, από δημόσια ακίνητη περιουσία, μέχρι μετοχές σε εταιρείες ή άλλα δικαιώματα! Το Δημόσιο, με τη σύμβαση δανειοδότησης έχει αμετάκλητα παραιτηθεί όλων των δικαιωμάτων του να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες, με τις οποίες η χώρα θα «βγει στο σφυρί» για την ικανοποίηση των πιστωτών της…

…Με δεδομένη την αδυναμία του ελληνικού Δημοσίου να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση προχωρεί σε μυστικές κινήσεις για αναδιάρθρωση του χρέους και έχει αναθέσει συγκεκριμένη μεσολάβηση στους πιστωτές στη γαλλική τράπεζα Lazard, με εκπροσώπους της οποίας συναντήθηκαν κυβερνητικοί εκπρόσωποι το περασμένο Σαββατοκύριακο, στο περιθώριο του διεθνούς τραπεζικού συνεδρίου στη Βιέννη, όπου μίλησε και ο πρωθυπουργός. Τη συνάντηση, που ούτε επιβεβαιώθηκε ούτε διαψεύστηκε, αποκάλυψε η “Corriere della Sera”. Η εξέλιξη αυτή εγείρει πολιτικά ζητήματα, καθώς και πάλι η ελληνική Βουλή και κοινωνία παραμένουν στο σκοτάδι, για ένα θέμα, από την έκβαση του οποίου κρίνεται η κατεύθυνση της ανάπτυξης της χώρας.


Η μεθόδευση ΟΛΙΚΗΣ κατάσχεσης της χώρας μας πλησιάζει.…Η κατάσταση αυτή κάνει τους περισσότερους αναλυτές, ακόμη και των χρηματοπιστωτικών οίκων, πολύ απαισιόδοξους για την τύχη του ευρώ και της Ευρωζώνης. Έτσι οι αναλυτές της γαλλικής AXA, σε μια πρόσφατη έκθεσή τους προς τους επενδυτές και τις αγορές, εκτιμούν ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να διασπαστεί η Ευρωζώνη ή να διαλυθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, παρά τις όποιες προσπάθειες «διάσωσης» των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου




Η ελληνική καταστροφή





Όσο για την Ελλάδα, οι κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου δεν περνά ημέρα που να μην δηλώνουν ότι η χώρα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, με τον ίδιο στόμφο και την ίδια σιγουριά που τον περασμένο Ιανουάριο δήλωναν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν τη χώρα να καταφύγει στο ΔΝΤ. Όλα πάνε καλά… Γι’ αυτό και εμφανίζονται ότι ξαφνιάστηκαν με την πολλαπλή υποβάθμιση, από τη Moody’s, της Ελλάδας και των τραπεζών της.





* Δείχνουν να μην θυμούνται ότι η υποβάθμιση αυτή είχε προαναγγελθεί από την ίδια τη Moody’s ήδη από τον Απρίλιο, εκτός αν άλλαζε δραματικά η κατάσταση. Η κατάσταση όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο, εξ ου και η υποβάθμιση.

* Δείχνουν να μην γνωρίζουν ότι τα ελληνικά ομόλογα βρίσκονται στα ύψη και η πιθανότητα χρεοκοπίας είναι ηυψηλότερη για χώρα σ’ ολόκληρη την υφήλιο.

* Δείχνουν να μην γνωρίζουν ότι οι ελληνικές τράπεζες επιβιώνουν αποκλειστικά από τη στήριξη της ΕΚΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος.





Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι να επιταχύνει το έργο καταστροφής που έχει αναλάβει με το «μνημόνιο». Κι αυτό επειδή γνωρίζει ότι οι ημέρες της είναι μετρημένες. Η αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από την κυβέρνηση και το ΔΝΤ είναι πια πολύ κοντά. Ιδίως αν η κατάσταση της Ευρωζώνης επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο και η Ισπανία δεν θα μπορεί πλέον να κρατηθεί στην επιφάνεια.





*Αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση είναι πριν οδηγηθεί η Ελλάδα στην αναδιάρθρωση του χρέους να κατοχυρώσει την παράδοση της χώρας στους δανειστές της με την περίφημη «δανειακή σύμβαση» που υπέγραψε στις 8 Μαΐου.





Το κύριο στοιχείο της «δανειακής σύμβασης» με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είναι η πλήρης παραίτηση από κάθε έννομο δικαίωμα της χώρας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της έναντι οποιασδήποτε καταχρηστικής πρακτικής των δανειστών της. Στη διεθνή πρακτική δεν θα βρει κανείς χειρότερη δανειακή σύμβαση ανάμεσα σε κράτη ή ακόμα και σε ιδιώτες.

Σε ιδιωτική επικοινωνία με στέλεχος του ΔΝΤ που έχει πολύχρονη πείρα από τη διαπραγμάτευση ανάλογων δανειακών συμβάσεων, μας είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση σε ό,τι της ζητήθηκε, αλλά αποδέχτηκε ρήτρες που καμιά άλλη χώρα, σύμφωνα με την εμπειρία του, δεν έχει αποδεχτεί:





«Δεν μου έχει ξανατύχει καμιά άλλη τέτοια περίπτωση, όπου μια κυβέρνηση να παραδίδει αμαχητί και τόσο εύκολα τη χώρα και τον λαό της».





Έτσι έφτασε «η δανειολήπτρια Ελλάδα» να «παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία» ή από κάθε νομική διαδικασία, περιλαμβανομένης της ασυλίας από την άσκηση αγωγής, κατάσχεσης, αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των περιουσιακών της στοιχείων, εφόσον δεν απαγορεύεται αυτό από ειδικό νόμο (όρος 14 παρ. 5 της Σύμβασης). Ενώ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με γνωμοδότησή του, μας ξεκαθαρίζει το νόημα αυτού του όρου της Σύμβασης:





«Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας…».





Με άλλα λόγια η κυβέρνηση παραιτείται από την εθνική κυριαρχία της χώρας, δηλαδή παραιτείται από την προάσπιση όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας, αλλά και του εθνικού εδάφους έναντι των απαιτήσεων από τους δανειστές. Έτσι ολόκληρη η χώρα υποθηκεύεται και τίθεται στη διάθεση των δανειστών. Και μόνο αυτός ο όρος αρκεί, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, για να χαρακτηριστεί η δανειακή σύμβαση ως αποικιοκρατική.





Ανάλογη σύμβαση δεν υπάρχει στην ιστορία του ελληνικού κράτους από την εποχή της περίφημης «πράξης υποτέλειας» του Κωλέττη στα 1826. Με μόνο μια εξαίρεση, τις «δανειακές συμβάσεις» που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις των δωσίλογων με τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής.

Αγγλικό δίκαιο





Αυτό που επίσης κάνει εντύπωση είναι ο «ορισμός του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για τη σύμβαση». Πολλοί αναρωτιούνται γιατί έγινε αυτό. Ο βασικός λόγος δεν έχει να κάνει με το ΔΝΤ, αλλά με το γεγονός ότι η νομολογία του αγγλικού δικαίου, λόγω του αποικιοκρατικού παρελθόντος της Βρετανίας, δίνει την ευκαιρία για εξαιρετικά ευνοϊκές αποφάσεις υπέρ των δανειστών.

Για παράδειγμα το 90% των καταχρηστικών αποφάσεων εις βάρος χωρών από επενδυτικά κεφάλαια «προβληματικών χρεών», κοινώς γύπες, παίρνονται από βρετανικά δικαστήρια.

Σύμφωνα με τα ειωθότα στη διεθνή αγορά δανεισμού με ομόλογα, ό,τι ισχύει για έναν δανειστή ισχύει για όλους τους δανειστές (pari passu). Αυτό σημαίνει ότι η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση, οι καταχρηστικοί της όροι, η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία, ο ορισμός του αγγλικού δικαίου κ.ο.κ. ισχύουν όχι μόνο για τον δανεισμό από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ αλλά για όλους τους κατόχους ομολόγων του ελληνικού δημόσιου χρέους.





Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι κερδοσκόποι της αγοράς έχουν το απαραίτητο νομότυπο εργαλείο για να απαιτήσουν τη λεηλασία, τη δήμευση και τη διάλυση της χώρας.





* Αυτός είναι ένας επιπλέον σοβαρός λόγος, όχι μόνον για να φύγει νύχτα η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της από τη χώρα, αλλά και για τον λαό να επιβάλει άμεσα την ανατροπή της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, που μπορεί να γίνει μόνο με τη μη αναγνώριση του χρέους και την άρνηση της αποπληρωμής του.





Τέλος, όσον αφορά τα μέτρα λιτότητας, αποκαλυπτικός είναι ο δημοσιογράφος / συγγραφέας Πέτρος Παπακωσταντίνου, στο άρθρο του “Ελληνικός εφιάλτης θερινής νυκτός“:…Παράλληλα, η κυβέρνηση καθιερώνει την υποαμοιβή της νεολαίας μέσω των γλίσχρων μισθών των 595 ευρώ, ενθαρρύνοντας μαζικές απολύσεις «ακριβών», ηλικιωμένων εργαζομένων. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας θα έχει βαρύτατες συνέπειες στο ασφαλιστικό. Η κατάσταση ήταν ούτως ή άλλως τραγικά δύσκολη, με την απόφαση της κυβέρνησης να ανεβάσει σε 40 τα χρόνια δουλειάς με 300 ένσημα τον χρόνο για πλήρη σύνταξη, καθώς ο μέσος όρος ενσήμων στο ΙΚΑ είναι σήμερα 220, κάτι που σημαίνει ότι στην πράξη θα απαιτούνται… 54,5 χρόνια δουλειάς! Με την περαιτέρω «ελαστικοποίηση», εκβιάζεται η στροφή προς τις ιδιωτικές ασφαλίσεις, αφού ο εργαζόμενος δεν θα έχει λόγο να υφίσταται κρατήσεις για μια σύνταξη που δεν θα πάρει ποτέ.