Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η χώρα μας βρίσκεται σε εμπόλεμη περίοδο! Σε μια καινούργια περίοδο ή εποχή εμπολέμων, όπου οι κάποτε γνωστοί παραδοσιακοί εχθροί άλλαξαν και δεν γνωρίζουν, πλέον, ο ένας τον άλλο. Υπάρχουν εμπόλεμες πλευρές που δεν είναι αμφίδρομα γνωστές. Σήμερα, στην Ελλάδα του ΔΝΤ, ο πόλεμος των Ελλήνων είναι πολύ πιο ανάλγητος και διαφορετικός. Κάποτε, οι Έλληνες και οι άλλοι λαοί πολεμούσαν με τα όπλα. Σήμερα, ο μοντέρνος πόλεμος είναι μανιασμένος, ανηλεής και υπόγειος. Τα «μοντέρνα» όπλα ακούνε σε άγνωστα ονόματα, όπως, Hedge Funds και CDS. Ο σημερινός πόλεμος έχει άγνωστους επιτιθέμενους και γνωστούς ζωντανούς-νεκρούς και άλλα θύματα. Η μια πηγή και πλευρά της σημερινής εξαθλίωσης έχει το δικό της εχθρό και πρόσωπο: τους ανελέητους διεθνείς τραπεζικούς και τους αδίστακτους κερδοσκοπικούς χρηματοπιστωτικούς «παίκτες».
Παλαιότερα, οι μεγάλοι εθνικοί ηγέτες στην Ελλάδα «ξεπηδούσαν» μέσα από την εθνική τους έγνοια, στάση, προσφορά και τον ηγετικό τους ηρωισμό, κατά τη διάρκεια των πολέμων. Στις μέρες μας, οι ηγέτες πρέπει να γνωρίζουν τα νέα χρηματοοικονομικά «όπλα» και τους νομισματικούς πολέμους, για να μπορέσουν να έχουν την πιθανότητα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του λαού. Η αλήθεια για την σημερινή ελληνική κρίση και τις συνέπειές της είναι η εξής: οι έλληνες ξοδεύουν (βεβαίως, αυστηρά και μόνο σε οικονομικούς και νομισματικούς όρους) στους ξένους πιστωτές και δανειστές, πολύ περισσότερα χρήματα από ότι, αντιστοίχως, θα ξόδευαν για μια πραγματική πολεμική σύρραξη με κάποιον γείτονά μας!
Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι η αγανάκτηση και ο θυμός τους είναι αποτέλεσμα τεσσάρων λέξεων: διαφθορά, κομματισμός, συνδικαλισμός και ατιμωρησία (πχ., πήγε κάποιος πολιτικός στην φυλακή;). Εάν κάποιος διαβάσει, λόγου χάρη, με προσοχή τα πρακτικά της συγκέντρωσης των «αγανακτισμένων» πολιτών, στην Πλατεία Συντάγματος, μένει απόλυτα έκπληκτος από την αφοπλιστική απλότητα και την δραματικά δίκαιη «σκληρότητα» των γραφομένων τους. Όπως λένε οι ίδιοι, «δεν είμαστε απαθής γενιά». Ή ότι, «έχουμε την ομορφιά μαζί μας, απέναντι στον μοχθηρό τραπεζίτη και τον κακό πολιτικό». Σε αυτούς, δε, όλους τους γνωστούς «νοικοκύρηδες-κλέφτες» Έλληνες, που είχαν κυρίως εκτελεστικά αξιώματα και σήμερα έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία (Der Spiegel), οι εν λόγω «ανώνυμοι» (αλλά επώνυμοι στην γνήσια ελληνική κοινωνία και καρδιά) λένε, με αγνή φωνή, σπουδαία πράγματα ή λεγόμενα, όπως αυτά: «πήρα το μικρόφωνο για να ζητήσω συγνώμη από τα νέα παιδιά, να τους ζητήσω συγνώμη για την Ελλάδα και την πολιτική σκηνή που τους παραδίδουμε». Για να συμπληρώσουν ή να αναγνωρίσουν, σοφά, κάπου αλλού, κάποιοι άλλοι, πως, «δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε οι Έλληνες με την ατομική μας νοοτροπία».
Κάποιοι, παρά την σπουδαία κυβερνητική πολιτική θέση τους, χάθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο, νομίζοντας ότι, οι χωρίς μέλλον, άνεργοι, νέοι, «αγανακτισμένοι» έλληνες, απλά ακολουθούν «τυφλά» την μόδα του Facebook και των νέων τεχνολογιών. Το «νέο Πολυτεχνείο», στο Σύνταγμα, είναι αρκετά ταυτισμένο με τη νέα «γενιά του διαδικτύου», ενώ, το παλαιό, «προσωποποιημένο και άτυχο» Πολυτεχνείο της «Μαρίας» απειλεί και ζητά (μοναδιαία) από τις Βρυξέλλες: νέο Μνημόνιο, ή επιστροφή Δραχμή!
Οι έλληνες, όπως και οι άλλοι ευρωπαίοι, προσπαθούν να δώσουν μια διέξοδο στον απόλυτο θυμό τους και την απίστευτη αγανάκτησή τους, με όλους αυτούς που υπηρετούν το κλασικό πολιτικό σύστημα και τις συντεταγμένες του. Το πλήθος αυθόρμητα βρίσκεται στον δρόμο και στις πλατείες. Αλλοίμονο σε αυτούς που δεν έλαβαν έως τώρα το μήνυμα. Τον «κύκλο», την πορεία, ή την «θεωρία της χιονοστιβάδας» την ξέρετε; Όχι; Το τέλος της πολιτικής, μήπως; Όχι; Υπομονή!
Αναρτήσεις
