Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Έτρεξε μόνος του και ήρθε δεύτερος!

O πυρήνας της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου ήταν το Πρόγραμμα Ανταλλαγής Ομολόγων (PSI). Αυτό λοιπόν το πρόγραμμα δεν θα υλοποιούνταν γιατί οι τραπεζίτες που θα δέχονταν να ενταχθούν σ’ αυτό το πρόγραμμα θα έχαναν πάρα πολλά χρήματα σε σχέση με αυτά που θα εισέπρατταν στο παρελθόν από τις πληρωμές των τόκων του Ελληνικού Χρέους, που θα υπολογίζονταν και θα διέπονταν από τους κανονισμούς και τις ρυθμίσεις του PSI. Στα προαναφερόμενα δε άρθρα είχαμε επακριβώς υπολογίσει τις απώλειες που θα είχαν οι τράπεζες οι οποίες θα δεχόντουσαν να ενταχθούν στο PSI.

Επίσης αρνούμαστε να αποδεχθούμε την συμφωνία της 21ης Ιουλίου διότι δεν «κούρευε» σε σημαντικό βαθμό και κλίμακα το Ελληνικό Δημόσιο Χρέος. Το χρέος λοιπόν -παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα-, δεν μειωνόταν ως ποσοστό του ΑΕΠ σημαντικά. Άρα θα συνέχιζε να θεωρείται από τις διεθνείς χρηματαγορές ως μη βιώσιμο.

Έχουν περάσει από την ανακοίνωση της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου περίπου 2,5 μήνες. Έχουν πλέον σταματήσει οι θριαμβολογίες τόσο των γκαιμπελίσκων του Μαξίμου, όσο και του ΔΝΤ και των ευρωπαίων βρικολάκων του νεοφιλελευθερισμού. Την θέση της δοξολογίας έχει πάρει πλέον ο σκεπτικισμός. Όλοι θεωρούν το κούρεμα που προβλέπεται από το PSI μικρό και λίγο, άρα με ένα τόσο μικρό κούρεμα δεν επιλύεται η Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση, συνεπώς πρέπει να βρούμε κάποια άλλη λύση κ.λ.π.

Εχθές το επανέλαβε και η γνωστή μας φράου Μέργκελ. Πως όμως θα γίνει αλλαγή του ποσοστού του κουρέματος όταν η συμφωνία της 21ης Ιουλίου, που προβλέπει επακριβώς πόσο θα είναι το ποσοστό του κουρέματος, έχει ήδη εγκριθεί από τα κοινοβούλια 14 κρατών της ευρωζώνης; (απομένουν μόνο τα κοινοβούλια της Μάλτας της Ολλανδίας και της Σλοβενίας). Απλά, είτε θα...

προχωρήσει έτσι όπως είναι η συμφωνία, είτε δεν θα γίνει απολύτως τίποτε.



Αμφιβάλει κανείς από τους αναγνώστες μας ότι οι τραπεζίτες είναι πίσω από τον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί για την ανάγκη μεγαλύτερου κουρέματος των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων μέσω του PSI, ώστε να καταστεί το Ελληνικό Χρέος βιώσιμο;

Πότε ξεκινάει ο θόρυβος; Όταν έχει ψηφισθεί από τα περισσότερα κοινοβούλια. Άρα τότε που η συμφωνία της 21ης Ιουλίου δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει χωρίς προηγουμένως να επανεισαχτεί σε όλα τα κοινοβούλια για επανα-ψήφιση -ακόμη και στα 14 που ήδη έχουν επικυρώσει την συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Πράγματα καθόλου μα καθόλου σοβαρά.

Αμφιβάλει κανείς μετά από όλα αυτά ότι όλος αυτός ο θόρυβος γίνεται ώστε να αποτύχει ακόμα και το ελάχιστο PSI;

Βρισκόμαστε λοιπό στην εξής κακή και ταυτόχρονα περίεργη θέση. Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα με πρόφαση την αναγκαιότητα μεγαλύτερου κουρέματος των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων (από αυτό που προβλέπεται στο PSI), προσπαθεί να αποτρέψει την εφαρμογή της απόφασης της 21ης Ιουλίου. Επιδιώκοντας ευνοήτως να πληρωθεί στο ακέραιο όλους τους αυξημένους τόκους που προβλέπονται από τα παλαιού τύπου Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα.

Ταυτόχρονα η Ελληνική Κοινή Γνώμη -είτε υλοποιηθεί, είτε δεν υλοποιηθεί το PSI- βιώνει και γνωρίζει κάθε ημέρα καλύτερα το εξής: Οι ημερήσιες και μηνιαίες αποδοχές δεν είναι πλέον αρκετές για να ζήσει μία οικογένεια στο οριακά ανεκτό επίπεδο ζωής. Δηλαδή μετά από ένα 1,5 θυσίες για να σώσουμε την χώρα από την χρεοκοπία -όπως μας είπε ο Γιώργος Παπανδρέου- οι περισσότεροι Έλληνες ζουν σαν η χώρα να έχει ήδη χρεοκοπήσει!

Προσέξτε κατόρθωμα! Ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε την Ελλάδα σε αυτό το σημείο αρνούμενος και αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας να προχωρήσει σε ένα γενναίο κούρεμα του Ελληνικού Κρατικού Χρέους. Μα είπε τότε «θα υποφέρουμε αλλά θα πληρώσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας μέχρι το τελευταίο ευρώ και δεν θα χρεοκοπήσουμε». Σήμερα με το PSI που είναι υπό αμφισβήτηση και τελεί εν κινδύνω, αποδέχεται το κούρεμα του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Επιλογή την οποία πέρσι απέρριπτε. Ταυτόχρονα η Ελληνική Οικονομία βαδίζει προς την χρεοκοπία, ενώ παράλληλα όλα τα κοινωνικά στρώματα έχασαν εισόδημα, τα λαϊκά στρώματα είδαν σε μεγάλο ποσοστό τη θέση τους να γκρεμίζεται, οι καταθέσεις μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό και το τραπεζικό σύστημα τελεί υπό κατάρρευση. Είναι κατόρθωμα να τα καταστρέφεις όλα αυτά και ταυτόχρονα να χρεοκοπείς, αποδεχόμενος και υιοθετώντας αυτό που πέρσι απέρριπτες. Σαν να τρέχεις μόνος σου και να έρχεσαι δεύτερος!